Bastylia 1789

   Paryski motłoch, szczególnie z okolic przedmieścia św. Antoniego, oblegał twierdzę Bastylię, która strategicznie nie miała żadnego znaczenia. Walczące strony nie miały nic z zawodowych armii. Prosty lud próbował przetrzepać skórę kilkudziesięciu siedzącym w twierdzy inwalidom oraz kompanii piechoty szwajcarskiej, znajdującej się tam raczej przez przypadek. Po oddaniu paru strzałów i pewnych stratach po stronie paryżan, inwalidzi zdecydowali się na odstąpienie Bastylii ludowi, co zakończyło tak zwany „szturm na Bastylię”.
   Wydarzenia te - o charakterze peryferyjnym, z uczestnikami w większości animowymi, powinny były, normalną koleją losu, następnego dnia ulec zapomnieniu. W tym przypadku nastąpiło jednak coś całkiem niezrozumiałego, niespotykanego, przynoszącego Francji zmiany, których w tym czasie jeszcze nikt nie przewidywał.
    Upadek Bastylii miał olbrzymie następstwa. Był sygnałem wyjściowym dla Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Był symbolem upadku znienawidzonej władzy królewskiej, despotyzmu oraz rodzącej się świadomości równości wszystkich grup społecznych.
   Dzień 14 lipca jest świętem narodowym Francuzów, którym doceniają ważność tego zdarzenia sprzed ponad dwustu lat.
    Opracowanie Bieleckiego to rzetelna i solidna praca. Analiza przyczyń i skutków szturmu na Bastylię należy do mocnych punktów tej bardzo interesującej książki.
Bastylia jako symbol powinna być ciągłym ostrzeżeniem dla tych współczesnych polityków, którzy - oderwani od realiów życia codziennego społeczeństwa - żyją wizjami własnej doskonałości, fantazjami politycznymi i zaspokajaniem własnych potrzeb.